Bardzo często czytamy książki dla przyjemności, innymi razy w celu edukowania się. Bywają chwile, kiedy lektura danej powieści wzbudza w nas wiele emocji, od szczęścia po żal. Kiedy indziej, doczytując ostatnie zdanie mieszczące się w epilogu, czujemy zawód, a jedynym pragnieniem jest zapomnienie o tej feralnej powieści. Jak zatem odbieramy książki, które zmuszają do myślenia, zmiany zdania? Nasze dzielne redaktorki stanęły przed zadaniem odpowiedzenia na to pytanie. Czy ta spowiedź była szczera i wyczerpująca? Oceńcie sami!
Pytanie 19 – Książka, dzięki której zmieniłaś/eś zdanie na dany temat.
OKSA: Pamiętam z bardzo dużą dokładnością, jaką sieczkę w mózgu zrobiła mi po przeczytaniu książka “Jak tak można? Bez charakteru! Bez odwagi! Bez sumienia!” Laury Schlessinger. W bardzo pozytywnym znaczeniu oczywiście. Jest to coś w rodzaju poradnika, chyba jedyny, jaki kiedykolwiek przeczytałam, oprócz książki kucharskiej. Autorka opisuje w nim konkretne sytuacje i bezwzględnie wytyka nasze najpoważniejsze błędy przy podejmowaniu przeróżnych decyzji. Za które zresztą my i tylko my powinniśmy ponosić odpowiedzialność oraz konsekwencje. Pamiętam do dziś stwierdzenie autorki, że po każdym tłumaczeniu się z czegoś, następuje słowo “ale”, po którym ta sama osoba próbuje argumentować swoje zachowanie. Często bezwiednie. “Ale” mamy wpisane w kod genetyczny. Świetna pozycja, daje do myślenia i zmusza do rozrachunku ze swojej postawy wobec masy sytuacji.
KARA663: Często nasze zdanie na jakiś temat kreuje telewizja, np. taki zawód detektywa. Zawsze wyobrażałam sobie osobę pracującą w tym zawodzie jako inny gatunek policjanta, tylko że pracującego samotnie. Zupełnie inaczej przedstawia nam ten zawód “Greywalker” Kat Richardson. Tam poznajemy mniej przyjemne aspekty tej pracy, czyli papierologie. Właściwie główna bohaterka, jako detektyw, zajmuje się głównie grzebaniem w papierach i rozmawianiem z osobami zamieszanymi w śledztwo. Choć nie jest to najważniejszy wątek, książka ta pokazuje nam inną stronę bycia detektywem.
CZAROWNICA: Może to śmieszne, ale moje zdanie na pewne tematy zmieniła (no, może nie zmieniła, bo już wcześniej miałam wątpliwości) “Zakazana archeologia”. To ona już tak na 100% przekonała mnie do tego, że w historii (tej naprawdę dawnej) nie ma aksjomatów. I choć podchodzę ciągle do wielu rzeczy sceptycznie, to jest książka, która przekonała mnie ostatecznie, żeby nic nie przyjmować na wiarę – nie można powiedzieć “bo tak było”, bo może było inaczej. Nie twierdzę, że zgadzam się ze wszystkim, co w tej książce pisano, ale to ona ostatecznie zmieniła moje podejście do tego tematu. Po prostu – nic już nie przyjmuję za pewnik i dopuszczam wiele różnych hipotez. Właśnie dzięki tej książce.
WIEDŹMA Z BAGNA: Robert Cialdini “Wywieranie wpływu na ludzi” – ta pozycja może nie tyle zmieniła moje zdanie, co otworzyła mi oczy szeroko, szeroko. Od kiedy ją przeczytałam, czasami staram się przeanalizować swoje reakcje, świadomiej podejmuję niektóre decyzje. Ale zazwyczaj, no cóż…
BLAIR: Hmmm… Naprawdę długo zastanawiałam się, jak odpowiedzieć na to pytanie, a w tym momencie nie jestem mądrzejsza niż wcześniej. Szczerze? Nie mam pojęcia. Czytałam kilka książek, dzięki którym mogłam pogłębić swoją wiedzę, były to pozycje niejednokrotnie uświadamiające mi, jak mało wiem. Nie trafiłam jednak na żadną, która zmieniłaby moje zdanie na jakikolwiek temat, czego bardzo żałuję. Już od dawna chciałabym przeczytać taką książkę. :)
A już za tydzień będziemy poszerzać horyzonty… :)
Pełnoetatowa książkoholiczka i filmomaniaczka. Recenzentka - amatorka, szpanująca swoim talentem pisarskim i nie rozumiejąca, dlaczego nikt nie chce podziwiać blasku jej intelektu, który przecież razi wszystkich po oczach. Czasami o skłonnościach masochistycznych, wiecznie niewyspana. Niepoprawna romantyczka, marząca o naprawianiu świata. Ponoć mówią, że nocą staje się Nocnym Cieniem i szuka nowych, szeleszcząco - papierowych ofiar...