Na zakończenie miesiąca z Magdaleną Kozak przygotowaliśmy dla Was humorystyczny akcent. A raczej całe mnóstwo świetnego poczucia humoru upchanego w jednym zbiorze opowiadań autorki „Paskuda & Co”. 
Drodzy Niezdecydowani Czytelnicy! Jeśli recenzje dwóch naszych Redaktorek (Blair i kary663) o Pasi i Spółce nie są wystarczającą zachętą, aby przekonać Was do zapoznania się z opowiedzianą w pokrętny sposób bajką o księżniczce, to zapraszam do lektury krótkiego zestawienia opinii o zbiorku Magdy Kozak.
Część opowiadań dostępna jest na stronie autorki.
Mnie, osobiście, opowiadania te kojarzą się trochę z „Wrotami” Mileny Wójtowicz. Podobnie jajcarskie podejście do utartego schematu, wywrócenie do góry nogami znanych elementów bajkowych oraz stworzenie sympatycznych i zabawnych bohaterów, nawet jeśli są niekiedy ciapowaci. Taka książka odpręża, nastawia pozytywnie i zapewnia świetną rozrywkę.
electric_cat: Magdalena Kozak serwuje czytelnikowi mieszankę wybuchową, lekką komedię opartą na kanwie popularnej baśni. Stworzyła kilka przemyślanych, może trochę przejaskrawionych, ale jakże zabawnych postaci, na których czele stoi tytułowa smoczyca.
Rozumiem w pełni, dlaczego wielu znajomych polecało mi “Paskudę&CO” jako świetny sposób spędzenia wolnego czasu, wyluzowania. Teraz moja kolej, by “zapaskudzać” życie tej części przyjaciół, którzy jeszcze po książkę nie sięgnęli.
Sophie: Antologie i opowiadania rzadko przykuwają moją uwagę, rzadko wciągają i rzadko są w stanie mnie zainteresować. Natomiast Paskuda i spółka naprawdę mnie zaciekawiła. Miłe, zabawne, napisane z przymrużeniem oka historyjki o Cnym Rycerzu i Księżniczce w Wieży strzeżonej przez ziejącego ogniem i plującego wodą smoka oraz miłego Strażnika, z którym owa panna uwielbia grywać w statki.
Autorka zawarła w tych wszystkich opowiadankach humor i był to, jakby nie patrzeć, pewnego rodzaju pastisz, który przypadł mi do gustu. Pasia rządzi. Polecam.
Kanclerz: Przeurocza, zabawna i jednocześnie pouczająca bajka nie do końca bajeczna. Przecież królewna nie zawsze musi być najpiękniejsza, smok najstraszniejszy, a rycerz z herbem na tarczy. Czasami, z odrobiną humoru, można wszystko wywrócić na lewą stronę, a mimo to znaleźć szczęścia bez liku.
Absolutnie przyjemna książka. :)
Tristezza: Pomysł jest ciekawy, fabuła nawet również, jednak niekiedy wieje nudą. Są miejsca, w których niewiele się dzieje i choć nadal czyta się przyjemnie, to traci się część zainteresowania. Na szczęście jest ich niewiele. Dawka humoru ociepla atmosferę i wywołuje uśmiech na twarzy odbiorcy. W dużej mierze książka opiera się na dowcipie i lekkim tonie, zniekształca dobrze znaną historię księżniczki, czekającej w wieży na cnego rycerza.
Najważniejsze jednak, że w utworze tym panuje ciągle ciepła atmosfera, widzimy ile przyjaźń znaczy dla każdego i z chęcią czytamy o losach tych niezwykłych osobników. Pozycja ta jest uniwersalna, może po nią sięgnąć zarówno dziecko, młodzież i dorosły, każdemu może się w niej coś spodobać, dlatego serdecznie ją polecam.
Jarka: Krótko mówiąc, lektura była niezwykle lekka, interesująca i przyjemna.
W tym momencie muszę jeszcze wspomnieć o p. Danielu Grzeszkiewiczu, który odpowiada za ilustracje w “Paskudzie”. Pan Daniel wykonał bowiem kawał świetnej roboty, gdyż grafiki, przewijające się w książce, są niesamowite.
Cóż jeszcze mogę o tej paskudnej książce rzec? Na pewno to, że wciąga. Że, mimo iż czerpie z używanego już wcześniej tematu, przedstawia go w interesujący sposób. Że jest lekturą skierowaną praktycznie do wszystkich, gdyż zawiera w sobie i elementy komedii, i powieści fantasy, a nawet wątek romantyczny. Według mnie świetna pozycja, po którą autentycznie warto sięgnąć w momencie, gdy ma się ochotę na coś niezobowiązującego.
Tym pozytywnym wpisem żegnamy się z twórczością Magdaleny Kozak, ponieważ za tydzień, w grudniu, przywitamy nową gwiazdę polskiej sceny fantastyki – Milenę Wójtowicz. Zapraszamy!
